به گزارش همشهری آنلاین به نقل از آسوشیتدپرس خانواده لاولاک روز چهارشنبه اعلام کردند که او بعدازظهر روز قبل در خانه‌اش در جنوب غرب انگلستان درگذشته است.
لاولاک در سال ۱۹۱۹ متولد شد و در لندن بزرگ شد و در بریتانیا و آمریکا شیمی، پزشکی و بیوفیزیک خواند.
او در دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ در انستیتوی ملی پژوهش پزشکی در لندن کار کرد. برخی از تجربیات او در این هنگام مربو‍ط به اثر دما بر موجودات زنده و شامل منجمد کردن همسترها و بعد خارج کردن آنها از انجماد بود و این حیوانات در این روند زنده ماندند.
لاولاک در دهه ۱۹۶۰ در برنامه ماه و مریخ ناسا در «آزمایشگاه رانش جت» در پاسادنای کالیفرنیا کار کرد. اما بیشتر دوران کاری‌اش به عنوان یک دانشمند مستقل در خارج از موسسات بزرگ آکادمیک سپری شد.
از جمله کارهای لاولاک در علوم زیست‌محیطی شامل ایجاد یک شناساگر حساس ثبت الکترون برای اندازه‌گیری مواد شیمیایی «کلروفلوروکربن» در جو (که لایه اوزون فوقانی را نابود می‌کنند) و آلاینده‌های دیگر در هوا، خاک و آب بود.
فرضیه «گایا» که بوسیله او و لین مارگولیس، میکروب‌شناس آمریکایی در دهه ۱۹۶۰ بنیان گذاشته شد، برای نخستین بار خود کره زمین به عنوان یک سیستم عظیم با اجزای مرتبط با هم و خود-تنظیم‌کننده می‌دید که ایجاد و تداوم حیات را بر روی سیاره باعث شده است. این دانشمندان می‌گفتند فعالیت انسانی باعث شده است که این سیستم به طور خطرناکی نابسامان شود. فرضیه یا نظریه گایا بعدها به اساس جنبش طرفداری از محیط زیست بدل شد.
در همین زمینه:
لاولاک که ارتباطگری قدرتمند بود با کتاب‌ها، سخنرانی‌ها و مصاحبه‌هایش درباره روند بیابان‌زایی، تخریب ناشی از کشاورزی و مهاجرت‌های گروهی که تغییرات اقلیمی ایجاد می‌کنند، هشدار می‌داد.
لاولاک در مصاحبه‌ای با گاردین در سال ۲۰۲۰ گفت: «زیست‌کره (بیوسفر) و من هر دو در یک درصد پایان زندگی‌مان هستیم.»
نظریه گایا که در ابتدا بسیاری از دانشمندان آن را رد می‌کردند، با افزایش نگرانی‌ها درباره اثر فعالیت‌های انسانی بر سیاره دست کم به خاطر قدرتش به عنوان یک استعاره نفوذ بیشتری در میان اذهان پیدا کرد. «گایا» نام الهه یونانی «زمین» یا «خاک» است.
لاولاک به اینکه در حاشیه قرار داشته باشد، اهمیتی نمی‌داد. او با حمایتش از انرژی هسته‌ای با این استدلال که استفاده از این انرژی تنها شیوه جلوگیری از گرمایش جهانی است، خشم طرفداران محیط زیست را برانگیخت.
او در سال ۲۰۰۴ نوشت: «مخالفت با انرژی هسته‌ای بر اسا ترسی غیرمنطقی ناشی از تخیلاتی به سبک هالیوود، لابی‌های محیط زیست و رسانه‌ها است. این ترس‌ها غیرمعقول هستند و انرژی هسته‌ای از آغازش در سال ۱۹۵۲ تاکنون به عنوان ایمن‌ترین همه منابع انرژی ثابت شده است.»
کتاب پایانی لاولاک با نام «نواسن» (Novacene) در سال ۲۰۱۹ هنگام صدساله شدنش منتشر شد و ایده را مطرح می‌کرد که زمانی انسان‌ها در روز کره زمین با سایبورگ‌ها (موجودات دارای اجزای ارگانیک و مکانیکی) جایگزین خواهد شد.
با اینکه لاولاک گاهی با بخش‌هایی از جنبش محیط زیست موافق نبود، اما تنها کارلین لوکاس، تنها نماینده پارلمان بریتانیا از حزب سبزها در توئیتی گفت:« جنبش طرفداری از محیط زیست یک قهرمان و متفکر بزرگ را از دست داد.»
نظر شما